- У эканоміі гасцяваў? - пацікавіўся бацька.
- Гасцяваў, - адказаў сын. - Хачу, тата, пагаварыць. Тата, пэўна, чулі, што зроблена досыць важнае навуковае адкрыццё пра паходжанне чалавека.
- Не, не чуў. Раскажы...
- Ну, калі коратка, вучоныя адкрылі, што чалавек паходзіць ад малпы, - узяў і вылажыў Артур.
- А малпа ад каго? - хітра прымружыўся стары Буевіч. Выспаны, бацька меў добры настрой.
- Яшчэ ад больш дзікай малпы... - сказаў Артур, задаволены, што гутарка ўдаецца.
- А тая больш дзікая малпа ад каго?
- А тую, можа, і Бог стварыў.
- Што ты мне хочаш сказаць, не разумею? Лепш лічыць, што чалавек пайшоў ад Адама і Евы. А іх стварыў Пан Бог. Ці не прасцей, а галоўнае - прыгажэй, - зморшчыўся бацька. Не падабаліся яму такія гутаркі.
- А тое, што калі чалавек паходзіць ад малпы, то значыць, ад малпы паходзіць і расейскі цар.
- Аляксандар II паходзіць ад малпы? - весела ўскрыкнуў стары Буевіч. - Што ты вярзеш, сыне?
Выгляд у старога Буевіча зрабіўся камічна-спалоханы.
Са змоўніцкім выразам твару ён прашаптаў:
- Ці ведаў ты тую мартышку, якая жыла ў Вярэнічаў... Залезла на дуб і не злазіла. Палезлі па яе, дык яна кусаецца. Мусілі страляць. Дык, значыцца, Аляксандар II паходзіць ад сваякоў гэтай мартышкі? Ты што, у Сібір захацеў?
- Не. Прапрадзеды першых Раманавых паходзілі ад людзей, продкі-дзікуны якіх пайшлі ад першалюдзей, а ўжо іх продкі былі сапраўднымі малпамі. Даказана ж, што паміж малпамі і людзьмі ёсць сваяцтва.
- Выходзіць, што і насамрэч Раманавы паходзяць ад... малпаў? - прашаптаў здзіўлены такім ходам думкі Буевіч-бацька. Праўда, у вачах ягоных свіцілася хітрынка. - Але ж... чалавек, душа ягоная - Боскае стварэнне. Не разумею, куды ты хіліш?
- Куды хілю? - ажывіўся Артур, не хаваючы, што яго радуе тое, што ягоная задума ідзе да паспяховага канца. - Слухай, тата. Раз вучонымі даведзена, што чалавек пайшоў ад малпы, то цар не Божы памазанік.
Выраз паблажлівасці паволі сышоў з твару старога Буевіча. Знікла і хітрынка, замест яе загарэўся злы агеньчык.
- Ну-ну, гавары, гавары... - зацікаўлена праказаў ён.
- Бог выбраў некага на цараванне абсалютна выпадкова... Царом мог вырабіцца і нехта з нашых продкаў... Урэшце, тут і Бог ні пры чым.
- Што ты кажаш?! - ужо зусім спалохаўся стары Буевіч. - Не разумею...
- Дынастыя Раманавых, менавіта цар Аляксандар II не прызначаны Богам цараваць ні над расейскім мужыком, ні ў прыватнасці над намі, ліцвінамі, беларусамі, палешукамі - называй як хочаш. Бог стварыў усіх абсалютна роўнымі... Разумееш?
