- Ну і няхай. Ці мала бунтаў па Расеі было?
- Дык яны, гэта, у польскі бок цягнуць. Што вы, васпане, на гэта скажаце?
- Ніводзін з іх не падобны на Каліноўскага... - вымавіў жандар. - А мне толькі гэты і патрэбен. Вось хто небяспечны.
- Як вы кажаце? Каліноўскі? - гучна перапытаў спраўнік.
Абое маладых, і высокі, і нізкі, зірнулі на спраўніка. Іхныя вочы прывыклі да карчомнага прыцемку, і цяпер яны бачылі ўсю кампанію.
- Kalinowski? - здзівіўся маладзейшы. - Pan wie Kalinowskiego?
- Не, - шчыра адказаў спраўнік. - Можа, вы, спадар капітан, ведаеце?
- Каб жа ведаў! - махнуў рукой жандар. - Маладыя людзі, лепей спытайце ў гэтага ангельскамоўнага ёлупня, які сядзіць вунь у тым кутку, як яму наша піва...
- Але з якой нагоды? - перапытаўся малады.
- Мы лічым, што тутэйшае піва не горшае ад ангельскага... У нас пятак ляжыць на пене...
- На пятаку арол цяжкі, як курыца... - хітра ўвярнуў адзін з прыбышаў.
- Перастаньце, маладыя людзі... - сказаў капітан крыху злосным голасам. - Курыца то ці арол, не наша справа. Не мы гэтага двухгалоўца выдумалі. Кажуць, такі арол мела сімвалам Галіцкая зямля... Хто вінаваты, што Масковія зрабілася цэнтрам славяншчыны? Што тут палітыкаваць?! Давайце жыць, жаніцца, нараджаць дзяцей. Можа, дзеці разблытаюцца з гэтым.
- Калі не мы, то і нашыя дзеці не вырашаць, - пачулася ў адказ.
- Во, зноў палітыка, - чмыхнуў спраўнік, які зразумеў настрой капітана Фогеля. - Перастаньце ўкручваць на кожнае слова палітыку.
- Няхай палітыкуюць, - махнуў рукой прыстаў Вусаціха. - Іхнія бацькі і дзяды зараблялі грошы, а ўнукі ўсё палітыкуюць... Была Рэч Паспалітая - няма яе. Дзе яна? Прапа-лі-ты-ка-валі...
Капітан Фогель здзівіўся словам прыстава.
- Самі сабе здрадзілі, круцілі хвастом, а потым яшчэ і крычаць: нас захапілі, нас згвалтавалі! - бубніў тым часам прыстаў. - Тут жыві пад царом ці пад польскім каралём, а жыві, службу ведай...
Маладыя людзі перасталі звяртаць на прыстава ўвагу, заняліся сваім. Капітану Фогелю хацелася спаць. Ён адкінуўся на спінку крэсла, заплюшчыў вочы, на секунду, як яму падалося, драмануў... Пракінуўся, нікога няма: франтавата апранутых палячкоў няма, ангелец знік, спраўнік з прыставам таксама некуды падзеліся. Фогель цяжка падняўся. На стале, за якім сядзеў ангелец, стаяў гліняны кубак, з якога ён піў. Нешта пад'юджыла жандарскага афіцэра зазірнуць у гэты кубак.
На дне, на аселай пене было напісана - «Kastuś». Сон як рукой зняло, рэшткі хмелю імгненна выскачылі з галавы. Вось яно што! Адкуль ангелец ведае імя Каліноўскага? Што ён за такі ангелец? Зрэшты, дзе ён?
