дабавіць у спірт і дыстыляваць праз суконны мяшэчак, дзе частка алею застанецца, і гаму
пах гарэлкі атрымаецца слабейшы, але больш прыемны і менш будзе адчувацца алей.
Аднак шмат людзей не пераносяць араматызаваных алеяў, таму непараўнальна лепш
пераганяць гарэлку з вострымі прыправамі. Запраўляючы яе апельсінавымі ці лімоннымі
лупінамі, скарыстоўваць неабходна толькі жоўтую абалонку пладоў і адразу свежую альбо
трохі падсушаную класці ў спірт. Хто не мае такога запасу, няхай купіць сухія лупіны, замочыць іх на паўгадзіны ці трохі больш у халоднай вадзе, затым дастане і ў кучцы на
блюдзе пакіне гадзін на дванаццаць. Размоклыя, яны стануць свежыя і лёгка будзе зрэзаць
вонкавую скурку. Ніжняя белая мякаць не толькі пазбаўлена ўсялякага смаку і паху, але і
насупраць, кіслатой і тухласцю каламуціць гарэлку. Галкі з апельсінавых лупін, гваздзіку і
карыцу належыць некалькі разоў прапаласкаць у вадзе і нават прамыць, потым трохі
падсушыць перад ужываннем. Мыць абавязкова таму, што пыл з лупін і прыпраў можа
забрудзіць гарэлку.
Аб падфарбоўванні гарэлак
Колер іх часткова атрымліваецца натуральна, ад ягад. У асноўным жа гарэлкі фарбуюць.
Ружовая. Бяруць па лоту карміну, паташу, віннага каменю і галыну, таўкуць кожнае
паасобку і ўсыпаюць у паўкварту вады, якая закіпела ў даволі вялікай каструлі*.
Працадзіўшы праз сурвэтку, вадкасць разліваюць у бутэлькі, дадаўшы трохі цукру, калі
робяць гарэлку для доўгага захоўвання, і ставяць у халоднае месца, не закаркоўваючы, а
толькі завязаўшы палатном.
Такой фарбай запраўляюдь усе чырвоныя гарэлкі, больш цёмныя ці больш светлыя, як
пажадаюць.
Фіялетавая. Развесці ў вадзе паташ, дадаць кармін і паспрабавацьна паперы, ці
падабаецца колер. Потым заправіць гарэлку.
Блакітная. Яе атрымоўваюць з алею крываўніка (глядзі Крываўнікавую). Некаторыя
запраўляюць гарэлку, разводзячы ў вадзебярлінскі лазурак, але гэта не вельмі добра для
здароўя і не так прыгожа.
Цёмная. Цукар усыпаюць у каструльку і льюць вады столькі, каб ён растаў. Гатуюць на
вугалях сіроп, пакуль не зарумяніцца ці не падгарыць. Затым разводзяць яго ў цёплай
вадзе і дадаюць у гарэлку.
Лімонная. Выварваюць крокус, гэта значыць шафран, з вінным каменем у вадзе, потым
сцэджваюць і зноў ставяць на агонь, але ўжо дабаўляюць цукар.
Зялёная. Змешваюць жоўты шафран з блакітным ці індыга з шафранам. Альбо
настойваюць спірт на свежых апельсінавых лістах і зліваюць, пакуль ён не набудзе зялёны
колер і пах. Льга і другі раз заліць гэтым жа спіртам свежыя лісты.
