).
ДРАТВА. Брэшаш! Пусці! Не цалуй мае жонкі!
СВІСТУН. Да разве я целую (Да Ганны) Праўда, што мы ямо боршч? (зноў цалуе).
ГАННА. А ўжо-ж, ямо капусту.
ДРАТВА. Калі я сам бачу.
СВІСТУН. Это тебе толькі так кажеться. Ступай сюды так і увідіш. А правда, голубка, какой смачны боршч? (цалуе зноў).
ГАННА. Праўда, але такі смачны, што хочацца і яшчэ — трэба трохі падліць. (Уваходзіць Дратва).
З’ЯВА VII.
Ганна — Свістун і Дратва.
ДРАТВА. (каля парогу) Ядуць капусту! Далібог ядуць капусту. А я-б прысягнуў-бы, што яны цалаваліся (заглядае у міску). Поўную міску з’елі. Цьфу, згінь ты прападзі! Што гэта за мара такая?
СВІСТУН. Да я табе сказал, что это шкло такое.
ДРАТВА. Яны плямкаюць губамі, а мне здаецца, што яны цалуюцца. Цяпер мне аж на душы лягчэй стала. Мусіць яны і тады елі капусту, як Траяк праз акно глядзеў. I за што я паабяцаў яму боты? Не, ляпей я іх прап’ю, а маху не дам (да Свістуна). Скажы мне праўду, ці ты часам да маёй жонкі не таго...
СВІСТУН. Чего «таго»? Да как же я тваёй жене таго, когда другой чувствует к ней попеченіе.
ГАННА. Што такое?
СВІСТУН. Молчі!
ДРАТВА. Хто такі? Хто такі?
СВІСТУН. Да этот как его біж — слепой, Трояк что-лі?
ГАННА. Што?
СВІСТУН. Молчы!
ДРАТВА. Траяк кажаш?
СВІСТУН. Да, Траяк! По всему відно, что он около твоей жонкі тень наводіт і всякую антіменію подпуская?
ГАННА. I што гэта ён задумаў?
СВІСТУН. Молчы! Вот непрімерно третьего дня мы с ней сіделі, да как-бы тепер елі боршч, а он стоял за акном да всё к ней моргал.
ДРАТВА. Маргаў кажаш?
СВІСТУН. Однім глазом, да так моргал, что я і двумя не сумею. Вот спросі жену, та тебе скажет.
ДРАТВА. (да Ганны) Чаго-ж ты маўчыш?
ГАННА. Ну, моргаў, ужо-ж.
ДРАТВА. А болей што?
ГАННА. Казаў, што ты стары і дурны, а я маладая і прыгожая.
СВІСТУН. А вот, вот...
ГАННА. А пасля зайшоў у хату, абняў мяне і вось так пацалаваў (цалуе Свістуна).
ДРАТВА. Што робіш... Ну і што ты яму на гэта?
ГАННА. Узяла памяло і выгнала вось так, вось так з хаты. (Б’е Дратву).
СВІСТУН. Да пры том і я ему несколько ошейніков заклал. Вот поэтому он тепер к ней і ко мне злобу імеет і всякую клевету наводіт.
ДРАТВА. А такі і праўда клевета.
СВІСТУН. А ты може хорош гусь. Поверыл дураку да понапрасну солдатскую честь задел.
ДРАТВА. (кланяецца). Пане служывы, выбачай мне — як сказана, мужык цёмны, дурны.
СВІСТУН. То, то. А теперыча просі прошченія у своей жены. Ну, двігайся, полуоборот направо!
ДРАТВА. (кланяецца) Жонка, выбач мне.
ГАННА. Дурному і Бог прыказаў выбачыць.
