падаражаюць альбо іх зусім нельга будзе набыць.
У маі лімоны добра абціраюць сурвэткай, укручваюць кожны ў пергаментную паперу (але
не ў прамакальную) і засоўваюць паміж галінамі і лістамі свежых бярозавых венікаў,
аднак каб яны не ціснулі адзін аднаго. Венікі кладуць у лёд, і лімоны ў іх два-тры месяцы
ляжаць зусім свежыя. Абавязкова калі-нікалі іх вымаць, выціраць вільгаць і укручваць у
новую паперу. Тыя ж, што маюць прыкметы гніення, варта адкладваць, каб як мага хутчэй
іх расходаваць.
Другую частку лімонаў, для пазнейшага ўжывання, кладуць у шкляныя слоікі і заліваюць
сокам агрэсту, апісаным вышэй, а зверху яшчэ — алеем і абвязваюць пузыром і паперай.
Лімоны так захоўваюцца амаль што год без змянення смаку, а агрэставы сок, у якім яны
знаходзяцца, набывае натуральны лімонны пах і нічым не адрозніваецца ад лімоннага.
Трэба толькі ставіць яго ў сухім і халодным месцы, лепш за ўсё ў скрыні з пяском.
Некаторыя трымаюць лімоны ў квасе ці воцаце. Аднак гэтыя спосабы не вельмі ўдалыя,
бо ў лімонах адчуваецца неўласцівы ім смак і пах.
Лімоны, перасыпаныя цукрам
Лімоны без скуркі рэжуць на тонкія кружкі і ўкладваюць у слоікі радамі, перасыпаючы
тоўстым слоем цукру, якога бяруць на вагу ўдва разы больш, чым лімонаў. Напоўнены
посуд пакідаюць на сонцы і паварочваюць да яго іншым бокам кожны дзень, пакуль цукзр
не растане. Тады абвязваюць слоікі пузырамі і ставяць у халодным і сухім памяшканні.
NВ. Зярняткі з лімонаў неабходна выкінуць.
Захоўванне арэхаў
Першы спосаб. У канцы верасня сабраныя арэхі належыць трохі падсушыць у цяні на
вольным паветры і ўсыпаць у бутлю. Добра яе закаркаваць, асмаліць ці прынамсі абвязаць
пузыром і паставіць у сухі склеп.
Другі спосаб. Гэтак жа падсушаныя арэхі перасыпаюць у гаршках самым сухім пяском.
Захоўваюць іх у гаршках і без пяску — на паветры, пад дахам, але абавязкова хутка
расходуюць.
Трэці спосаб. Прасушаныя ў цяні арэхі насыпаюць у мяшэчкі, а потым кладуць у жыта ў
засеках альбо ў ямкі, дзе сяляне трымаюць жыта.
Чацвёрты спосаб. Арэхі сушаць у цеплай печы пасля хлеба адзін ці два разы, а потым
ставяць у мяшэчках у сухое месца. Калі з’явіцца сырасць, зноў падсушваюць іх у печы.
Свежая гародніна зімой
Рэпа, што захоўваецца ў склепах, па вясне выпускае маладыя парасткі. Яны бываюць
крохкімі і белымі, паколькі з’явіліся ў месцы, дзе няма свету і паветра. Абрываць іх не
варта, бо часам яны разрастаюцца да чатырох цаляў і не ўступаюць на смак каляровай
капусце і браколі. Гатуючы ж парасткі, першую ваду, у якой яны амаль зварыліся,
