Азербайджанские народные сказки | страница 19
Padşah özünü saxlaya bilməyib bir də soruşdu:
— Qardaş, bəlkə padşahı aldadıblar. Onda nə taxsır var? Kişi dedi:
— Qonax qardaş, niyə uşax kimi danışırsan? Elə əsl taxsır ondadı da. Bəlkə biri gəlib yalandan deyəcək ki, mənim xoruzum gündə yüz yumurta yumurtlayır, gərək padşah ona inansın. Belə padşaha ağılsız adam deyərlər. Mən özüm də-mirçi adamam, amma bilirəm ki, padşahın gərək ağıllı, tədbirli, dünyagörmüş adamlan ola, onların sözlərini də eşidən-dən sonra bir özü yoxlaya, bəlkə elə onu alladırlar. Nə olardı ki, ya padşah, ya da onun adamlan məni yanlanna çağırıb soruşaydılar ki, ay yazıx, axı sənin taxsırın nədi? Mən də açıb düzünü deyəydim, onda qolumu da kəsməzdilər.
Padşahla vəzir bir-birinə baxıb (падишах с визирем друг на друга посмотрев) gördülər ki (поняли что: görmək — видеть, подмечать), bu kişinin dərdi (у этого мужчины печаль) hamıdan çoxdu (больше всех). Gecədən xeyli keçmişdi (было далеко за полночь: «от ночи много прошло»). Odu ki, getdilər yatmağa (вот и пошли спать). Yatağa girdilərsə də (хотя и были они в спальне: «в спальную комнату хотя и вошли»), yata bilmədilər (заснуть не могли). Vəzir padşaha yaxınlaşıb dedi (визирь, к падишаху приблизившись, сказал):
— Yadınıza gəlirmi (помните: yada gətirmək — припомнить, вспомнить), bu kişinin qollarının kəsilməsinə (этому мужику руки отрубить) siz əmr vermişdiniz (вы приказ дали)...
Padşah dedi:
— Vəzir, yaxşı yadımdadı (визирь, хорошо помню). Mən indi başa düşürəm ki (я сейчас понимаю, что : başa düşmək — понимать, осознавать), bütün əmrləri belə vermişəm (все приказы так отдавал). Lap əbləh olmuşammış (каким же я был глупцом: «совсем глупым был»). Öz adamlarıma inanıb (своим людям поверив), özgələrinin sözünə qulaq da asmamışam (других даже не слушал: «чужих слов уши даже не вашал»;