Крестоносцы и Русь. Конец XII в. — 1270 г. | страница 82
XXIX.
1. Annus bisdecimus Septimus antistitis extitit, et iam Lyvonum terra tranquilla pace silebat.
Postquam enim captum est castrum Tarbatense fortissimum et Estones omnes et Rutheni simul cum rege sunt interfecti, cecidit timor Rigensium et Theuthonicorum super omnes terras vicinas et super omnes gentes, que erant in circuitu. Et miserunt omnes nuncios suos cum muneribus suis in Rigam, tarn Rutheni quam Estones Maritimi et Osiliani, Semigalli et Curones nec non et Letones, querentes pacem et societatem eorum, timentes, ne sibi similia facerent. sicut Tarbatensibus intulerant. <…>
2. <…> Etoccurreruntei Rigenses, excipientes eum et cum gaudio magno deducentes eum in civitatem. Congaudebat simul et ipse et collaudabat lesum Christum, eo quod vineam Dei tarn gloriose plantatam et ecclesiam fidelium sanguine multorum irrigatam et tantam et in tantum dilatatam invenit, ut ramos suos ad decern dietas usque in Revelis extenderet vel alia via in Plescekowe vel iuxta Dunam usque Gerceke totidem alias dietas se dilataret, que et episcopatus quinque iam distinctos cum episcopis suis haberet. <…>
4. <…> Audientes quoque Rutheni Nogardenses et alii de civitatibus aliis apostolice sedis in Riga legatum, miserunt nuncios ad eum suos, petentes ab eo pacis iam dudum a Theuthonicis facte confirmationem. Et exaudivit eos in huiusmodi petitionibus, fidem eorum eciam multis exhortationibus roborando, remisitque omnes in terram suam cum gaudio. <…> Venerunt itaque de omnibus terris in circuitu videre legatum curie Romane, inter quos erat eciam Wissewaldus, rex de Gerceke, <…>
5. <…> Tandem in Kokenoyse similiter documentorum sanctorum monita tarn Theuthonicis quam Ruthenis et Lettis et Selonibus cohabitantibus fideliter impendit, commonendo semper Theuthonicos, ne subditos suos gravaminibus aut exactionibus indebitis nimium lederent, sed fidem Christi sedulo docendo consuetudines Christianas inducerent et ritus paganorum abolerent et tarn exemplis eorum bonis quam verbis eos instruerent. <…>
Третья книга. О епископе Альберте.
III.
1. В год Господень 1198 достопочтенный каноник бременский Альберт был посвящен в епископы [1].
2. В следующее за посвящением лето он отправился в Готландию и там возложил знак креста на 500 человек, решавших отправиться в Ливонию. Проезжая оттуда через Данию, он получил дары [2] от короля Канута [3], от герцога Вальдемара [4] и архиепископа Авессалома [5]. Вернувшись к Рождеству в Тевтонию, он в Магдебурге, где в это время был коронован король Филипп с супругой [6], возложил на многих знак креста. На совете у короля [7] был поставлен вопрос, отдается ли под опеку папы имущество идущих в Ливонию пилигримов, как это делается для отправляющихся в Иерусалим. Был получен ответ, что они принимаются под покровительство апостольского престола, так как папа, объявив о пилигримстве [8] в Ливонию с полным отпущением грехов, приравнял его к дороге в Иерусалим [9].