Граница между владениями Новгородского государства и ливонских ландесгерров, установленная договором 1224 г., несмотря на неоднократные попытки ее изменения в ту или иную сторону, в конечном итоге закрепила сохраняющийся до настоящего времени западный рубеж России в данном регионе.
Более подробно развитие событий раскрывается в приводимых далее документах.
«Хроника Ливонии» Генриха. III–XXIX
Текст
III.
Liber tercius. De episcopo Alberto.
1. Anno Domini MCXCVIII venerabilis Albertus, Bremensis canonicus, in episcopum consecratur.
2. Post consecrationem estate proxima Gothlandiam vadit et ibidem circa quingentos viros signo crucis ad eundum in Lyvoniam signat. Inde per Daciam transiens munera regis Canuti et ducis Woldemari et Absolonis archiepiscopi recepit. Reversus in Theuthoniam in natali Domini Magdeburch plures signat. Ubi rex Philippus cum uxore coronatur. Et coram eodem rege in sentencia queritur, sicut eorum, qui Ierosolimam vadunt. Responsum vero est ea sub proctectione apostolici comprehendi, qui peregrinacionem Lyvonie in plenariam peccaminum remissionem iniungens vie coequavit Ierosolimitane.
IV.
1. DE II ANNO CONSECRATIONIS EPISCOPI ALBERTI. Anno secundo sui eoiscopatus cum comite Conrado de Tremonia et Harberto de Yborch cum multis peregrinis in Lyvoniam vadit, habens secum in comitatu XXIII naves.
2. Post ingressum Dune se cum omnibus suis Deo commendans ad castrum Holme proficiscitur et inde procedens Ykescolam ire prohonit. Sed Lyvones insultum facientes in ascensu quibusdam vulneratis Nicolaum sacerdotem cum aliis occidunt. Episcopus tarnen et sui, licet cum dificultate, Ykescolam perveniunt. Quos fratres ibidem morantes а tempore primi episcopi et alii cum gaudio suscipiunt. Collecti Lyvones ibidem pacem cum Theutonici ad tres dies faciunt, sed dolose, ut suum videlicet interim exercitum colûgant.
4. DE PRIMUS OBSIDIBUS A LYVONIBUS ACCEPTIS. Episcopus tarnen ob perfidiam Lyvonum paci eorum non confidens, quam iam multociens ruperant, obsides ad Annone et Caupone et senioribus terre exigit. Qui vocati а Theuthonicis ad potacionem omnes simul conveniunt et in una includuntur domo. At illi timentes, ne trans mare in Theuthoniam deducantur, pueros suos, qui de Duna et in Thoreyda fuerunt meliores, domno episcopo circiter triginta representant. Quos ille letus accipit et terram Domino committens in Theuthoniam vadit.
5. Ante exitum suum Lyvones episcopo locum civitatis demonstrant, quam et Rigam appellant, vel а Riga lacu vel quasi irriguam. <…>
