Саксон Грамматик о дохристианской славянской религии. Новый перевод соответствующих фрагментов XIV книги Деяний Данов | страница 18




[1] Has statuas oppidani Absalonis edicto intra moenia cremare iussi, preces imperio opponere coeperunt, orantes, misereatur confertae urbis nec incendio obiciat, quorum iugulo parcat. [2] Nam si ignis ad vicina prolapsus unum e tabernaculis corripuisset, ob eximiam consertionem universa indubitanter convelleret. [3] Quapropter eas urbe egerere rogati, diu repugnaverunt, quod se membrorum, quorum ministerium imperio exhibuissent, numine poenas exigente, usum amissuros metuerent, contemptumque religione excusare pergebant. [4] Ad ultimum Absalonis monitu dei, qui sibimet opitulari non posset, potentiam floccipendere docti, spe impunitatis accepta, imperio ocius paruerunt.

(14.39.43.1—3, Holder 578.26—35)

[1] Неудивительно, что если жители и боялись могущества своих божеств, то потому что помнили, как много раз были наказаны те, кто их оскорблял. [2] К примеру, мужчины этого города, входившие в сношения с женщинами, на манер собак, обычно застревали, не имея возможности прекратить свое соитие, оба, находясь в таком неприглядном состоянии, представая перед зрителями [участниками] комичного представления неестественной связи. [3] Из этого дива и возникло отвратительное церемониальное почитание постыдных статуй, вызванное верой во власть этих [статуй], что было демоническим иллюзорным помрачением.


[1] Nec mirum, si illorum numinum potentiam formidabant, a quibus stupra sua saepenumero punita meminerant. [2] Siquidem mares in ea urbe cum feminis in concubitum ascitis canum exemplo cohaerere solebant nec ab ipsis morando divelli poterant, interdumque utrique, perticis e diverso appensi, inusitato nexu ridiculum populo spectaculum praebuere. [3] Ea miraculi foeditate sollemnis ignobilibus statuis cultus accessit, creditumque est earum viribus effectum, quod daemonum erat praestigiis adumbratum.

(14.39.44.1—2, Holder 578.35—40)

[1] Свен, чтобы научить других еще более не бояться изображений [богов], решил встать на них, пока жители Карентии их вытаскивали. [2] Это [участие Свена] в дополнение к лишнему грузу для волочения, должно было усугубить унижение от зрелища того, что иностранный священнослужитель попирал ногами местные божества.


[1] Sueno vero, quo magis simulacra aspernanda doceret, super ea, cum a Karentinis egererentur, sublimis consistere voluit. [2] Quo facto pondus contumelia auxit nec minus trahentes rubore quam onere vexavit, domestica numina alienigenae pontificis pedibus subiecta cernentes.