Sovaĝe nigras meze de surfaj ondegoj bruligitaj arbostumpoj kaj ŝtonoj sur elstaraĵoj de bordo. Kaj batas sin kontraŭ bordo, levante sin supren kaj sinkante malsupren, boato dum albordiĝo. Kiu el kozakoj aŭdacis kanoti dum ekkoleris la maljunulo Dnepro? Evidente, al li ne estas sciate, ke ĝi glutas homojn kiel muŝojn!
Два следующих текста показывают ровный спокойный повествовательный стиль.
Отрывок из повести Л. Леонова «Вор».
Едва же задувал заветный майский сквозняк, Митя уже подстерегал на мосту свою подругу, и она два лета сряду не обманула его ожиданий. А время мчалось не медленней воды в Кудеме — выцвела и порвалась в плечах новая васильковая Митина рубаха. Наступал у обоих тот возраст, когда тоскует и мечется душа в поисках подобной себе. Все чаще незнакомое томление захватывало их врасплох, и вдруг по извечному закону им становилось стыдно самих себя. Тогда нестерпимым бременем ощущала она распускающуюся красу, осложнявшую их прежнюю бесхитростную дружбу. А Митю тяготила перешитая из отцовской хуже всяких лохмотьев одежда. В обостренной худобе Митиного лица, освещаемой короткой вспышкой зрачков, Маша угадывала опасность для себя. Детские игры приобретали новое значение, одновременно манящее и запретное. Гроза назревала, и набухшие тучи жаждали освободиться от своего сокровища.
Sed apenaŭ ekventis sakramenta maja trablovo, Mitja jam insidis sian amikinon sur la ponto, kaj ŝi dum du sinsekvaj someroj ne trompis liajn atendojn. Kaj tempo impetis ne malpli rapide, ol la akvo en Kudema-rivero; senkoloriĝis subsune kaj ŝiriĝis ĉeŝultre la nova cejankolora ĉemizo de Mitja. Estis venanta al la ambaŭ tiu aĝo, kiam sopiras kaj sin ĵetas diversloken la animo en serĉoj de simila al si. Ĉiam pli kaj pli ofte nekonata langvoro konsterne kaptis ilin, kaj subite laŭ eterna leĝo iĝis honte al ili pri si mem. Tiam, kiel neelteneblan ŝarĝon sentis ŝi sian ekflorantan belecon, malsimpligantan ilian antaŭe senruzan amikecon. Kaj Mitja'n embarasis la vesto, rekudrita el la patra, pli malbona ol ajnaj ĉifonaĉoj. En la pintiĝinta malgraseco de Mitja-vizaĝo lumigata per mallonga ekfajro de la pupiloj, Maŝa divenis danĝeron por si. La infanaj ludoj estis akirantaj novan signifon, samtempe logan kaj malpermesan. La ŝtormo estis maturiĝonta, kaj ekŝvelintaj nuboj volegis liberiĝi de sia trezoro.
Март (авторский текст).
В воздухе дерзко пахнет пробуждающейся весной. Снег еще всюду. Во многих местах его безупречная белизна просто январская. И морозец еще покалывает нос. Но незримо подбирается душное потепление. На грязно-белых крышах цветные плешины голого железа. Бахрома сосулек свисает сверху к окнам.
