Паверх — этаж.
Дзяжурная па паверсе — дежурная по этажу.
Пакаёўка — горничная.
Нумар, аднамесны нумар — номер, одноместный номер.
Люкс — люкс.
У вас ёсць свабодныя месцы? — У вас есть свободные места?
Мне пажадана нумар на дваіх з ваннай. — Мне нужен номер на двоих с ванной.
Усе пакоі з ваннымі занятыя. — Все комнаты с ванными заняты.
Ваш нумар на сёмым паверсе. — Ваш номер на седьмом этаже.
Колькі я павінен за пражыванне? — Сколько я долженза проживание? — Дзвесце пяцьдзесят рублёў, у тым ліку броня пяцьдзесят рублёў. — 250 рублей, в том числе 50 рублей броня.
Пакажыце, калі ласка, пашпарт і камандзі роўку (камандзіровачнае сведчанне). — Покажите, пожалуйста, паспорт и командировку (командировочное удостоверение).
Запоўніце, калі ласка, карту госця. — Заполните, пожалуйста, карту гостя.
Вось ключ ад вашага нумара. — Вот ключ от вашего номера.
Калі ласка, ключ ад нумара семсот дваццаць пятага. — Пожалуйста, ключ от номера 725.
Змяніце, калі ласка, бялізну. — Смените, пожалуйста, белье.
Ці можна папрасаваць кашулю? — Можно ли погладить рубашку?
Прас у пакоі 730. — Утюг в 730-й комнате.
Я ад'язджаю раніцай. Пабудзіце мяне, калі ласка, у 5 раніцы. — Я уезжаю утром. Разбудите меня, пожалуйста, в 5 утра.
Хачу з вамі разлічыцца. Колькі з мяне? — Хочу с вами рассчитаться. Сколько с меня?
Я двойчы гаварыў па тэлефоне з Масквой. — Я дважды говорил по телефону с Москвой.
Прашу даць мне рахунак за пражыванне. — Прошу дать мне счет за проживание.
Журавель і Чапля
Жылі сабе па абодвух канцах балота Журавель і Чапля.
После стала і м надта маркотна жыць, і вот уздумаў Журавель да Чаплі ў сваты ісці. Ціпяху, ліпяху, сем вярстоў па маху, цераз бор ды ў Чапляў двор.
— Як маешся, Чапля?
— Здароў, Журавель.
— Ці не пойдзеш, Чапля, за мяне замуж?
— А твае ногі доўгі, пер'е каротка; дужа ты брыдкі… Ідзі сабе, дзе быў!
Журавель перабраўся ізноў цераз балота дый прыйшоў у свой двор.
Раздумалася Чапля, што за Жураўля замуж не пайшла. «Дай, — кажа, — пайду да яго і перапрашу.»
Ціпяху, ліпяху, сем вярстоў па маху, церазбор ды ў Жураўлёў двор.
— Здароў, Журавель!
— Як маешся, Чапля?
— Вазьмі мяне замуж за сябе.
— Твая шыя доў га, і сіня, і крывая, і сама ты гарбатая, такой мне не патрэбна.
Хаця было і стыдна, аднак Чапля паплялася цераз бор назад у свой двор.
Шкода стала Жураўлю, што не ўзяў Чаплю бедную, і зноў пайшоў ён тою самаю дарогаю. Ціпяху, ліпяху, сем вярстоў па маху…
Так цэлы век свой хадзілі яны адзін да аднаго ў сваты, і так па абодвух канцах балота асталіся іх хаты.
