USSR – Unio de Sovetaj Socialismaj Respublikoj 'Союз Советских Социалистических Республик‘, ’СССР'
vd – vidu ‘смотри’
Z – Zamenhof ‘Заменгоф Л. М.’
Internacia kongreso sen tradukistoj
Ni sidis sepope ĉirkaǔ la tablo – du rusianoj, bulgaro, polo,
germanino, belgo kaj indoneziano. Ni trinkis nigran kafon,
manĝis sukoplenajn persikojn kaj agrable konversaciis. Antaǔ
ol foriri al la radiostacio por laǔvica esperantlingva
disaǔdigo de la Bulgara radio, la mastro de la hejmo Simeon
Ĥesapĉiev proponis originalan ludon: «Ni reprezentas ses
landojn, sed ni bonege komprenas unu la alian per la internacia
lingvo Esperanto. Ĉiu el ni, krom sia gepatra lingvo kaj
Esperanto, parolas almenaǔ unu alilandan lingvon. Ni provu
interkompreniĝi sen Esperanto!» Kaj li diris bulgarlingve
simplan frazon. Ni penis klarigi unu al la alia ĝian sencon,
uzante plurajn lingvojn. Fine ni sukcesis, tamen tio forprenis
de ni preskaǔ dek minutojn. Sed kio estus, se ni devus fari
sammaniere la tutan konversacion!
Tio okazis en Sofio dum la 48-a Universala Kongreso de
Esperanto. Unuafoje post la dua mondmilito al la kongreso venis
sovetia delegitaro sub gvido de doktoro de filologiaj sciencoj,
profesoro Jevgenij Aleksejeviĉ Bokarev. Ni venis al la fervoja
stacidomo posttagmeze, kaj sur la kajo nin renkontis membroj de
LKK. Infanoj kun verdaj kravatoj kantis esperantlingve kaj
kriis ĥore: «Vivu la esperantista amikeco!»
Instalinte nin en hotelon, ni tuj eliris en la urbon. Sur la
stratoj, ornamitaj per grandegaj verdaj standardoj kun verda
stelo sur blanka fono, en la ombro de parkoj kaj ĝardenoj
promenis multaj homoj kun verdsteletaj insignoj. Kun unu el
ili – negro el Usono – ni konatiĝis. Li afable sciigis, ke
ĉi-matene jam ekfunkciis la infana Esperanto-kongreseto. Ni
aĉetis alumetojn kun la kongresa emblemo, krajonojn
«Esperanto» kaj bulgarajn ĵurnalojn. Ili enhavis artikolojn
pri la ĵus finiĝinta IJK kaj pri la tuj komenciĝonta UK.
La kongresa akceptejo troviĝis en la vestiblego de la Sofia
universitato. Tie ĉi funkciis diversaj giĉetoj: «Dokumentoj»,
«Poŝtoficejo», «Teatraj biletoj», «Gazetara servo», «Trafika
informejo», «Ekskursoj» k. a. En la poŝtoficejo oni povis
aĉeti prikongresan poŝtmarkon, presitan en la kvanto de 300
000 ekzempleroj, kaj specialajn kovertojn. La librobutikoj
abundis je modernaj esperantlingvaj libroj; interalie, estis
vendata la ĵus aperinta «Dia komedio» de Dante. Oni amasiĝis
ĉe la ekspozicioj de pentraĵoj kaj fotoj. Sendube, la plej
grandan popularecon meritis la rendevua tabulo kun najletoj
apud numeroj de ĉies kongreskartoj. Se oni deziris renkontiĝi
kun eksterlanda korespondamiko, sufiĉis lasi skribaĵon ĉe
lia kongresnumero!
