DE PACE FACTA CUM REGE ET LYVONIA LIBERA RELICTA. Unde tandem rex Dei fortassis edoctus instinctu Lyvoniam totam domno episcopo liberam reliquit, ut pax inter eos perpetua firmaretur tarn contra Letones quam contra alios paganos et via mercatoribus in Duna semper libera prestaretur. Et his peractis rex cum mercatoribus et cum omni populo suo Dunam ascendens et reversus est in Ploceke civitatem suam cum gaudio. Sed et episcopus cum omnibus suis maiori gaudio descendens, rediit in Lyvoniam.
5. Unde Lyvones de castro Dabrelis, sicut promiserunt, decimas solvunt annuatim, et custodivit eos Dominus hactenus ab omni impetu paganomm vel Ruthenorum. <…>
7. Et transivit rex Woldemarus cum eisdem Lettis in Autine et fuit cum eis procurans advocaciam eorum, donee commutacione facta fratres milicie castrum Kukenois relinquerent integraliter episcopo et ipsi rursus Autine pro tercia parte Kukenois reciperent in suam possessionem. Et designata est Woldemaro advocacia Theoderici generi sui in Ydumea, Theoderico eunte in Theuthoniam.
XVII.
3. Eo tempore Daugeruthe, pater uxoris regis Vissewalde, cum muneribus multis ibat ad regem magnum Nogardie, pacis cum eo federa componens. Qui in reversione sua captus est a fratribus milicie et ductus est in Wenden et proiectus in vincula. Et tenebatur ibidem diebus multis, donee venirent quidam de Letonia de amicis eius ad eum. Post hec gladio se ipsum perforavit.
4. Interim Woldemarus, advocatus Ydumeorum et Lettorum, multa metebat, que non seminaverat, iudicans iudicia et causas eorum, et cum non placerent episcopo Raceburgensi et eciam omnibus aliis sua iudicia, ipse tandem desiderium implendo multorum abiit in Rusciam.
6. Hyeme sequenti Woldemarus cum uxore et filiis et omni familia sua reversus est in Lyvoniam, et receperunt eum Letti cum Ydumeis, licet non multum gaudentes, et miserunt ei sacerdotes Alabrandus, et Henricus annonam et munera. Et sedit in castro Metimne, iudicans iudicia et colligens de provincia, que sibi fuerunt necessaria. <…>
XVIII.
2. <…> Ipse autem Woldemarus in Ydumea et in Letthia colligebat res et pecunias, iudicia indicans civilia. Et occurrens ei Alebrandus, sacerdos Ydumeorum, dixit ei: «Oportebat te», inquit, «rex, qui iudex hominun esse meruisti, iudicia iusta iudicare et vera, non opprimendo pauperes nec res eorum auferendo, ne neophitos nostros conturbando magis a fide Christi faceres deviare». Et indilnatus est rex et comminatus Alabrando ait: «Oportebit me, Alebrande, divicias et habundancias domus tue minuere». Nam et exercitum magnum regum Ruthenorum postea duxit in domum suam et omnia vastavit, sicut infra dicetur. Et post modicum tempus cum omni familia recessit in Rusciam.
