удостоверение студента.
Класны кіраўні к — классный руководитель.
Завуч — намеснік дырэктара — завуч (разг.), заместитель директора.
Спецыялізаваная школа — специализированная школа.
Педагагічная ВНУ — педагогический вуз.
Я хачу перайсці ў спартыўную школу. — Я хочу перейти в спортивную школу.
Мой сын пачаў вывучаць англійскую мову з першага класа. — Мой сын начал изучать английский язык с первого класса.
Колькі гадзін у тыдзень адводзіцца на беларускую літаратуру? — Сколько часов в неделю отводится на белорусскую литературу?
У вашай школе ёсць спартыўныя пляцоўкі? — В вашей школе есть спортивные площадки?
Група прадоўжанага дня — группа продленного дня.
Ці ёсць у вашым горадзе політэхнічны тэхнікум? — Есть ли в вашем городе политехнический техникум?
Я вучуся на трэцім курсе педвучылішча. — Я учусь на третьем курсе педучилища.
Беларускі дзяржаўны універсітэт (БДУ) — Белорусский государственный университет (БГУ).
Гомельскі дзяржаўны універсітэт імя Францыска Скарыны — Гомельский государственный университет имени Франциска Скорины.
Гродзенскі дзяржаўны універсітэт імя Янкі Купалы — Гродненский государственный университет имени Янки Купалы.
Выдатні к — отличник.
Навуковыя гурткі — научные кружки.
Дзе знаходзіцца трынаццатая аўдыторыя? — Где находится тринадцат ая аудитория?
Лекцыйны і практычны курс — лекционный и практический курс.
Уступныя экзамены — вступительные экзамены.
Дзяржаўныя экзамены — государственные экзамены.
Студэнцкі інтэрнат — студенческое общежитие.
Вучоба (вучыцца) без адрыву ад вытворчасці — учеба (учиться) без отрыва от производства.
Экзаменацыйная сесія — экзаменационная сессия.
Чытальная зала (чыталка, разг.) — читальный зал (читалка).
Дамашні абанемент — домашний абонемент.
Сярэдняя адукацыя — среднее образование.
Вышэйшая адукацыя — высшее образование.
Міністэрства адукацыі Рэспублі кі Беларусь — Министерство образования Республики Беларусь.
Браць і аддаваць
(Урывак)
Нацыянальнае — гэта тое пачуццё, адчуванне канкрэтнай радзімы, якое даецца чалавеку разам з жыццём. Нацыянальны характар, нацыянальны пагляд на рэчы, адчуванне свайго слова перадаецца быццам бы па спадчыне. Вядома ж, абавязковы тут фактар — родная мова, нездарма ў беларусаў яна завецца матчынай, бо маці спявае на гэтай мове першую калыханку, вучыць дзіця першым словам, вучыць яго спазнаваць свет, абжывацца ў свеце, прывучаць свет да сябе і сябе да свету. Мову нездарма называюць душой народа, нацыі Птушка па голасу, народ па мове вызначаецца, адрозніваецца. На працягу дваццатага стагоддзя для беларускай культуры і літаратуры паняцце нацыянальнага не было адназначным. На пытанне Янкі Купалы «А хто там ідзе?» не ўсе на пачатку стагоддзя адгукнуліся: «Беларусы!» Нацыянальная самасвядомасць, самаўсведамленне сябе як нацыі, як народа, абуджаная ў народаў царскай «единой и неделимой России» рэвалюцыяй 1905 года, у беларусаў расла хоць і марудна, але ўпэўнена. Нечуваны ўздым народнага энтузіязму, небывалы рост нацыянальнай культуры ў нас у Беларусі стаў вынікам Вялікай Кастрычніцкай рэвалюцыі. Вялікая Айчынная вайна ў сваіх выпрабаваннях загартавала беларускую нацыю, умацавала яе веру ў свае сілы. Заканамерны быў пасляваенны ўздым літаратуры, мастацтва і народнай творчасці. Ды вось бяда: паступова пачалі зачыняцца беларускія школы.
